Obecnie coraz więcej nauczycieli, naukowców i decydentów zgadza się, że zabawa odgrywa kluczową rolę w rozwoju społecznym i psychologicznym dzieci, zwłaszcza małych dzieci. Badania wykazały, że zabawa zachęca dziecko do kreatywnego myślenia i niezależności; rozwija umiejętności rozwiązywania problemów i radzenia sobie w sytuacjach stresowych, i wspomaga ich zdrowie fizyczne i psychiczne. W tym wpisie na blogu przyjrzymy się tym podstawowym narzędziom, które od wieków pomagały dzieciom uczyć się poprzez zabawę – zabawkom. Dokładniej, śledzimy historię zabawki edukacyjnej – od skromnego drewnianego klocka alfabetu z XVI wieku po coraz bardziej wyrafinowane dzisiejsze zabawki do kodowania.
Co to jest zabawka edukacyjna?
Co dokładnie rozumiemy przez zabawkę edukacyjną lub ogólnie zabawki edukacyjne? Wielu powiedziałoby, że każda zabawka może edukować w taki czy inny sposób. Uważam, że istnieje różnica między zabawką, która ma okazjonalną wartość edukacyjną, a taką, która została zaprojektowana specjalnie do edukacji. Więc kiedy mówimy o zabawkach i grach edukacyjnych, mamy na myśli te, które zostały zbudowane, aby pomóc dzieciom w różnym wieku osiągnąć różne etapy edukacyjne, aby poprawić ich rozwój intelektualny, społeczny, emocjonalny i fizyczny.
Jedna z pierwszych odnotowanych wzmianek o zabawce edukacyjnej jako takiej pochodzi od wielkiego filozofa oświecenia, Johna Locke’a (1632-1704). Locke przekonywał, że w ramach wychowania „nie powinno się im przeszkadzać w byciu dziećmi lub w zabawie” i, co ważne dla naszej historii, powinni także „mieć Zabawy”. Mówiąc dokładniej, promował „kostki do gry i przedmioty do zabawy, z literami na nich, aby uczyć dzieci alfabetu przez zabawę”. Krótko mówiąc, Locke wierzy, że klocki alfabetu sprawią, że wczesna nauka będzie przyjemniejsza dla dzieci.
Od XIX do XX wieku: ewolucja drewnianego klocka
Drewniane klocki dla dzieci nie były nowością, ale ocena ich wartości edukacyjnej przez Locke’a była. W następnych stuleciach kilku innych europejskich pedagogów opracowało systematyczne sposoby wykorzystania zabawy w programach edukacyjnych, oparte na zasadach drewnianych klocków. W 1811 r. anglo-irlandzki pisarz, wynalazca i polityk Richard Lovell Edgeworth (1744-1817) opisał drewniane klocki jako „racjonalne zabawki”, które mogłyby uczyć dzieci o grawitacji i fizyce, a także o relacjach przestrzennych. Następnie w 1837 roku Friedrich Froebel (1782-1852), niemiecki pedagog, najbardziej znany jako wynalazca przedszkola, opracował swoje „Froebel Gifts” – zestaw drewnianych materiałów do zabawy przeznaczonych do praktycznej nauki. Froebel zamierzał, aby te „prezenty”, które zawierały drewniane klocki obok przedmiotów, takich jak drewniana kula i cylinder oraz miękka, kolorowa wełniana piłka, uczyły dzieci o sobie i otaczającym je świecie.
Przez dziesięciolecia prezenty Froebla były uważane za najlepsze narzędzia edukacyjne dla małych dzieci i przedszkolaków. W swojej autobiografii słynny dwudziestowieczny architekt i projektant Frank Lloyd-Wright, zastanawiał się nad ich trwałym wpływem na własną pracę: „Przez kilka lat siedziałem przy małym blacie w Przedszkolu. . . i grałem. . . z sześcianem, kulą i trójkątem — te gładkie drewniane klocki klonowe. . . Wszystko jest w moich palcach do dnia dzisiejszego”
Idealista Froebel twierdził, że jego materiały mogą pomóc dzieciom zrozumieć, że różne rzeczy można stworzyć z różnych materiałów – to prawie taka sama idea jaką kieruje się Arcybox 😉 , jednocześnie demonstrując jedność wszechświata – że można rozwiązać przeciwieństwa. Co więcej, oprócz pomagania dziecku w uświadomieniu sobie, że może tworzyć piękne przedmioty, te proste drewniane zabawki i gry mogą nawet uczyć moralności. Całkiem zaawansowane zabawki dla malucha.
Materiały sensoryczne Montessori
Koniec XIX wieku i drewniany blok otrzymał kolejną poważną metamorfozę. Bazując na pracy Froebla, włoska pedagog i lekarka Maria Montessori (1870-1952) wprowadziła swoje materiały sensoryczne, różnorodne kolorowe drewniane przedmioty o różnych wykończeniach i kształtach geometrycznych. Podobnie jak Froebel czerpała inspirację z podstawowych elementów naturalnych zabaw dzieci, projektując swoje materiały wokół tych elementów. Jednak tam, gdzie Froebel był idealistą, Montessori był empirystą. „Manipulując swoimi materiałami – uważała, że można pomóc dzieciom w zdobyciu większej świadomości ich właściwości (tj. koloru, rozmiaru, wagi, dźwięku). Korzystając z materiałów Montessori, dzieci mogły wyostrzyć swoje umiejętności gromadzenia i organizowania wrażeń zmysłowych w celu przyswajania wiedzy”. Co znamienne, Montessori zaprojektowała również swoje materiały sensoryczne tak, aby mieć „kontrolę błędów” – to znaczy, że dziecko może samodzielnie korygować się podczas zabawy z materiałami, zamiast szukać pomocy u nauczyciela. Pomysł polegał na tym, że kontrola błędów pomogła dziecku rozwinąć samodzielność i umiejętności rozwiązywania problemów. Nie da się przecenić znaczenia tego pomysłu, a właściwie całej ideologii nauczania Montessori, dla wszystkiego co robimy w Arcybox
Zrozumienie, w jaki sposób zabawka edukacyjna rozwinęła się w XX wieku, to nie tylko zrozumienie, jak zmieniła się technologia i edukacja w tym okresie, ale także jak zmieniły się popularne pojęcia dzieciństwa. Często słyszy się, że samo dzieciństwo jest konstruktem XX wieku i do tego momentu dzieci były postrzegane jako „mali dorośli”. Historycy, tacy jak profesor Hugh Cunningham, starali się obalić ten pogląd, pokazując, że dzieciństwo było postrzegane jako odrębny okres od średniowiecza. Istnieje jednak wyraźna granica między traktowaniem dzieci dzisiaj a, powiedzmy, kiedyś. Sto lat temu, pisze historyk Heather Montgomery, praca dziecka w fabryce byłaby do przyjęcia. Dziś właściciel fabryki i rodzice zostaliby oskarżeni. Dodaje, że dzieci w XXI wieku mają mniej obowiązków niż kiedykolwiek. Nacisk kładziony jest na zabawę, a nie pracę,
Boom na zabawki edukacyjne, jaki obserwujemy w XX wieku, jest bezpośrednio związany ze zmianą sposobu traktowania dzieci, z ponownym naciskiem na zdrowie dzieci, łagodzenie ubóstwa i edukację dzieci, która to wszystko przyczyniło się do przedłużenie dzieciństwa.
W drugiej połowie XX wieku innowacje w technologii cyfrowej (komputery, robotyka, internet) i większy nacisk na znaczenie edukacji dziecka spowodowały powstanie zabawek edukacyjnych, które znamy dzisiaj. Niektóre dobre, niektóre mniej. Tutaj przechodzimy do pięciu ważnych.
1) Żółw Logo Zaczyna się od Jeana Piageta, szwajcarskiego psychologa klinicznego, który wysunął teorię, że dzieci muszą najpierw konstruować wiedzę poprzez „konkretne operacje”, zanim przejdą do „operacji formalnych”. W ten sposób stworzył epistemologiczną podstawę dla idei i obiektów stworzonych przez Montessori, Froebelsa i Cuisenaire. Ale także zainspirował swojego ucznia, Seymoura Paperta (który został dziadkiem kodowania edukacyjnego) do zbudowania własnej zabawki edukacyjnej opartej na konstruktywistycznym myśleniu Piageta. Dla tych, którzy nie widzieli Żółwia Logo w akcji, dziecko pisze komendy ruchu, aby wytworzyć grafikę liniową za pomocą małego robota – żółwia uzbrojonego w długopis. Pisząc w Mindstorms, swojej fenomenalnie wpływowej książce o tym, jak wprowadzić u dzieci myślenie komputacyjne, nazwał żółwia „obiektem do myślenia”.
2) Raytheon Lectron – modułowy elektroniczny zestaw Wypuszczony przed żółwiem, Raytheon Lectron również zasługuje na wzmiankę. Modułowy elektroniczny zestaw do eksperymentów, mający na celu zapoznanie młodych ludzi z podstawowymi obwodami elektronicznymi i teorią, był dystrybuowany od 1967 w USA i Europie (gdzie był sprzedawany jako system Braun Lectron). Seria magnetycznych klocków, dzięki którym dzieci mogą – jak to ująć jedna z reklam – „odkrywać ekscytujący świat elektroniki dzięki nowym tranzystorowym elektrycznym kostkom domino. Żadne ups nie są wymagane. Bez zamieszania. Bez lutowania. Brak okablowania. Proste jak zabawa klockami”. Chociaż po 1969 r. w USA nie sprzedawano żadnych zestawów, zabawka jest nadal produkowana w Niemczech.
3) Lego Mindstorms – programowanie Dziś te zestawy, które są reklamowane jako prosty sposób budowania i programowania własnych robotów przez dziec. Lego Mindstorms były pierwszymi powszechnie dostępnymi i pożądanymi zabawkami, które mogły pomóc dzieciom w nauce z robotami – trend, który obiecuje rosnąć w miarę, jak nasz świat staje się coraz bardziej połączony.
4) The Leap Pad – tablet dla dzieci Ta gadająca książka, wydana w 1999 roku, pomogła dzieciom nauczyć się czytać. Zaprojektowana przez Leap Frog i jedna z 13 najbardziej wpływowych zabawek wszech czasów magazynu TIME, zgrabnie zawiera szczególny rodzaj zabawki edukacyjnej, która stała się popularna w latach 90. XX wieku. Kolorowe i plastikowe, jego twórcy chcieli wykorzystać technologię jako sposób na pomoc dzieciom w nauce, a nie koniecznie poznawanie zasad technicznych.
Arcybox jako firma zajmująca się produkowaniem zabawek edukacyjnych , wierzymy w pomaganie dzieciom w nauce poprzez praktyczną zabawę bez ekranu. Ponieważ nasze rozumienie pedagogiki ewoluowało z biegiem czasu, podobnie jak zabawki.
Nasza koncepcja dzieciństwa zmieniała się na przestrzeni wieków, podobnie jak zabawki. Nie postrzegamy ich jako obiektów rozrywki, ale rzeczywiste narzędzia edukacyjne, które kształtują nas jako dorosłych.
